1. Вештачка забна коронка. Таа е крајната цел на поставувањето на имплантот – се репродуцира колку што е можно природниот заб на пациентот. Во ретки случаи имплантите се користат за потпора – средство за задржување на вилицата - механичка врска најчесто со сферична форма. Во многу случаи, пак имплантот се користи за мостоносител - кога недостигаат неколку заба, е непотребно за секој отсутен заб да се става по еден имплант - слично на изработката на неподвижни забни протези со мостоносители природните заби на пациентот. При забните импланти соодносот е три горни заби / два импланти, додека кај природните заби овој однос е четири горни заба / два заба - мостоносители. Во последните години доста производители на импланти препорачуваат истиот сооднос да се применува и кај имплантнaта протетика - два импланта да носат четири заба, само да се постигне условот двата импланти да имаат поголема должина 12 - 14 милиметри и / или ширина 5.0 - 6.0 милиметри. Значење има и видот на имплантната површина - поновите видови имплантатни површини обезбедуваат подобра остеоинтеграција и соодветно можат да поднесуваат поголеми оптоварувања. Повеќе информации за имплантната површина ...

2. Имплантна надградба - тоа е посредникот помеѓу забниот имплант и короната. Служи за закрепување на забната круна (1), скоро секогаш преку цементација. Во последните години многу често почна да се употребува и поимот абатмент - интернационализмите, влегуваат во употреба во сите јазици поради непрекинатата размена на информации со различни англиски изданија. До неодамна се користеше и називот супраструктура, но во последниве години таа се применува поретко. На крајот абатмант, надградба и супраструктура се три медицински термини со целосно подеднакво значење - штифтче што се става на забниот имплант и врз што се закрепува короната. Кај едноделните импланти абатмент недостасува - еден дел од имплантите се располага надлигавично и служи за надградба. Ова има некои предности - ниска цена, неможност да се развие штрафчето што ги поврзува двата дела (бидејќи таков недостасува) и недостаток на цепнатина помеѓу имплантот и надградбата. Во голема мера овие недостатоци се избегнати кај имплантните системи со т.н. морзов конус - биолошка врска помеѓу двете компоненти

3. Циркониумски прстен – се среќава само кај некои имплантни системи - пример TBR на концернот Sudimplant - Франција. Служи за заштита на забната слузница од сивкаво обојување, што би се добило проѕирањето на титаниумот на непцето. Во исто време, преку клинички и хистолошки тестови е докажано дека епителот срастнува подобро со циркониумот отколку со титаниумот - постои и зголемена биолошка подносливост. Кај други системи овој потенцијален проблем се решава на друг начин - имплантот се поставува целосно во коската, а целата надградба (2) може да биде од циркониум. Такви се системите Nobel Biocare и Implantium. Исто така некои имплантни системи имаат тенка зона од струган титаниум, кој исто така се поднесува многу подобро од епителот на гингивата. Таков систем е Neobiotech - серија IS II. Кај неа се зборува за т.н.. biological seal - биолошко запечатување што штити од навлегување на хранливи остатоци и микроорганизми во длабочина. Слично биолошко запечатување се забележува и кај имплантите на TBR

4. Самиот забен имплант - повеќе слики на импланти можете да видите ако кликнете тука ...

   

   Начин на поставување на импланти со стругао грло - слузницата срастнува добро со струганиот дел на имплантот. Подолу имплантната површина е од тип SLA 

   Адреса на нашата ординација     Влези во нашиот форум     Стоматолошки центар во градот Видин ,

   Запишете си термин за бесплатен преглед и консултација на телефон 00359 32 642056

   Постави прашање по електронска пошта на адреса office@ralev-dental.bg или ralev_dental@abv.bg 

   

   Bilogical seal (биолошко запечатување) - епителот срастнува добро со струганата површина и го штити ткивото во длабочина 

   

   На оваа шема е претставен забен имплант од интеркоскен тип. Еден таков систем е системот Implantium или нејзиниот понов варијант Superline. Се гледа титаниумската завртка, поставена во коската (сива боја), надградбата (абатмент - жолта боја) и короната - сивкава боја. Во идеален случај дебелината на слузницата совпаѓа со висината на интрамукозноит дел на надградбата. Други такви системи се Straumann, Ankylos (Dentsply) Bicon, Mirage, Neobiotech и многу други. Во последните години прави впечаток трендот многу производители на класичин имплантни системи да пуштаат во продажба нови серии, изработени според принципите на интеркоскената имплантација - тоа зборува за предностите на целосно интракоскените импланти. Се користат и термините bone level и tissue level имплантни системи - кај првите забниот имплант е обработен тотално и се поставува целосно во коската (всушност тоа се опишаните веќе интаркоскени импланти), а кај вторите има еден полиран дел (кај TBR - циркониум), кој се покрива од слузницата на усната шуплина. Повеќе информации за интакоскените импланти прочитајте тука ... 

www.bg-tourinfo.com

Поставување на имплант - во случајов Neobiotech

Неколку забни импланти, поставени имедиатно по екстракцијата на заби. Во случајот тоа се целосно интракоскени импланти (веќе опишани погоре), како на сликата се покажува кој е вистинскиот начин да се постават тие - околу 0.5 милиметри под нивото на коската во најниската точка. Ова го олеснува заздравителниот процес 

Стоматолози во Пловдив

Секогаш е добро околу имедиатно поставените импланти да се аплицира извесно количество заместувач на коската - така се олеснува создавањето на нова коска и имплантот е опкружен целосно од коскените ткива по текот на процесот на опоравување. Според многу автори за да биде еден имплант успешен, потребно е тој да биде опкружен од секаде со коскено ткиво со дебелина најмалку 1.5 милиметри. Дебелата коска го штити забниот имплант од сивеене вестибуларно и обезбедува добра естетика, добра основа е и за меките ткива

Важно е на кој начин забниот имплант го пренесува оклузалниот притисок во коската. Кај природните заби пародонтот дејствува како амортизациски елемент кој ги баферира оклузалните сили; но при забниот имплант ако има остеоинтеграција тоа нема како да се добие. Во такви случаи оклузалните сили се пренесуваат директно на коската и во многу случаи може да предизвика компликации - микрофрактури во областа на коскено - имплантниот интерфејс, фрактура на имплантот, отвртување на штрафот кој што ги поврзува имплантот и абатментот или несакана коскена ресорпција. Последното се среќава најчесто. Многу производители на забни импланти се обидувале на различен начин да ја намалат на минимум коскената ресорпција - главно преку зголемување на површината на контактот помеѓу имплантот и коската. Контактната површина може да се зголеми на поинаков начин - преку зголемување на дијаметарот и должината на имплантот, со промена на неговата форма или со примена на различни видови имплантни површини. Дизајнот и конфигурацијата на титаниумските импланти е важен елемент на биомеханичка оптимизација на имплантите. Засекот на резбата ја зголемуваат површината на контактот и ја зголемуваат стабилноста и помагаат за избегнување на првичниот стрес. Според современите автори од областа на имплантологија контактната стабилност се определува главно од механички фактори - имплантниот дизајн, изгледот на завоите и формата на имплантот, итн. Секундарната стабилност на еден имплант се определува главно од биолошки фактори - начин на одвивање на заздравителниот процес, постоењето на фиброостеоинтеграција или остеоинтеграција, коскената ресорпција околу имплантот и сл

Во различните фази од развојот на имплантологијата се применуваат имплантни резби со различна форма, големина и чекор. Така на пример првиот имплант на Бренемарк, воведен во 1965 година, бил со триаголна резба, при што требало претходно во коската да се изврши оформување на резбата со инструмент т.н. резбонарез. Во овој момент на стоматолозите им било потребно да учат една малку атипична за нив материја - машинско инженерство, иако навојните соединенија биле спроведени и пред тоа во областа на стоматологијата - при изградба на дентални штифтови со помош на коренски иглички со навој. Имплантологијата сепак наметнува едно доста детално познавање на сите видови на навои. Пример триаголен навој веќе одамна не се применува - утврдено е дека во областа на аголот се формира зона на механички стрес, при што може да дојде до коскена ресорпција поради зголемениот притисок.  

Шема на една класична триаголнa резба. Со буквата а е означена ширината на завоите, а со буквата b - нејзината висина. Според меѓународните технички стандарди е потребно профилот на завоите да биде еден равностранен триаголник, т.е. аголот при врвот да биде 60 степени. Се разбира, во имплантологијата не се работи со стандардни завртки и навртки, поради што е можно да се применуваат резби со најразлични профили - според ставови на производителот и според собраните податоци од различни научни истражувања. На пример Kong, Li, Song, Yang и Wu (истражувачки тим од Кина) го имаат истражено влијанието на висината на имплантниот навој (буквата b) и нејзината ширина (буквата а) при цилиндрични импланти. Статијата е објавена во International Journal of Oral and Maxillofacial Implants во 2008 година - vol. 23, number 1. Уште во 2000 година Bumgardner et al. утврдиле дека лицевиот агол на завоите може да ја промени насоката под која протези конструкција ја оптоварува коската. Kong et al. решаваат да ги истражуваат двата основни параметри на завоите при кортикална и спонгиозна коска, а за таа цел користат оптоварување во две насоки - аксијална и буко - лингвална. Авторите користат средни вредности на модулот на еластичност за различните структури - кортикална коска, спонгиозна коска, титаниум и порцелан. Не се зема предвид слојот цемент, кој е премногу тенок за да има влијание врз оптоварувањето на коската периимплантно. Освен тоа, се смета дека имплантот и надградбата се една целина. Повеќето автори се обидуваат да ги симулираат горните процеси токму на овој начин. Што покажува компјутерската симулација? Постојат познати законитости: кај кортикалната коска механичкиот стрес се зголемува со намалување на висината на завоите - при аксијално оптоварување, т.е. при оптовареност на надолжната оска на имплантата. Според авторите ширината на завоите не влијае на механичкиот стрес во областа на кортикалната коска. Во областа на спонгиозната коска механичкото оптоварување се зголемува со намалување на висината и ширината на завоите; при што висината е важна многу повеќе отколку ширината. Ширината на завоите се движи од 0.1 до 0.4 милиметри и при вредност 0.4 механички стресот е најмал. Веројатно при стеснување на просторот меѓу намотките на завоите се формираат тенки зони во кои не може да се оствари адекватно справување со механичкото оптоварување - настанува опасност од коскена ресорпција. Законитоста е обратна при оптоварување под агол од 45 степени - тогаш со намалување на ширината на завоите се намалува и механичкото оптоварување на коската. Повторно со зголемување на висината на завоите механичкиот стрес намалува - логично тоа води до зголемена површина на контактот на имплантот со коската. При оптовареност под агол од 45 степени во областа на кортикалната коска механичкиот стрес се зголемува кога ширината и висината на завоите се премногу големи или премногу мали. 

Виртуелен модел кој служи за истражување на коскените деформации во присуство на забен имплант, надградба и корона. Кафеави петоаголници се обидуваат да покажат јазлите кои служат за мерење на деформацијата во коската - тие се сместуваат во нејзиниот спонгиозен и кортикален дел. Софтверот симулира остри влијанија врз комплексот коронка - абатмент - забен имплант - коска и мери она што се случува во секој јазол. Оваа виртуелна симулација заштедува многу време, напори и средства - нема потреба да се конструираат специјални установки, да се вршат експерименти врз животни, итн. Експериментот ја трпи позната критика - се користи примитивен имплантен систем на Nobel Biocare со цилиндрична форма и со најобична заоблена резба; постојат многу напредни имплантни системи, кои се со конична форма, остар дизајн и подобрена резба и наоѓаат многу голема примена во денешно време. Авторите можеа да одржат дополнително мерење, за да се утврди како тоа влијае на коскените деформации и механички стрес во периимплантната коска. Сепак научниот придонес на развој е доволно голем, па да не запаѓаме во детали ... 

Навој со зголемена висина - очигледно контактот помеѓу имплантот и коската се одвива на многу поголем простор во овој случај, односно горната сила се дели на многу поголема површина и е многу малку веројатно да се формира зона на зголемен притисок кој што притисок да доведе до коскена ресорпција. Според истражувањето на кинескиот тим, цитирано погоре, висината на имплантната резба е многу поважна од нејзината ширина. Авторите достигнуваат до важни законитости, кој треба да се земат предвид при воведувањето на нови имплантни системи: висината на завоите е најдобро да биде во границите од 0.34 до 0.5 мм, а ширината - од 0.18 до 0.30 милиметри. Кај овие вредности биомеханичкото оптоварување на коската е оптимално, односно има најмала веројатност од преоптоварување на коската со последователна коскена ресорпција. Модулот на еластичност се прифаќа како што следува - кортикална коска - 14 GPa, спонгиозна коска - 1.37 GPa, титаниум - 110 GPa, порцелан - 68.9 GPa. Современите компјутерски програми дозволуваат да се изгради виртуелен три-димензионален модел на кој да се тестираат различните механички деформации во сите зони. Софтверот мери какви се деформациите во секој јазол при оптоварување на моделот и тоа е смислата на компјутерската симулација. Што сепак се добива во пракса? Премногу големи отстапувања кај различните имплантни системи, поради што параметрите на современите импланти не се ниту доближуваат до добиените резултати од научниот развој на кинеските автори. Така на пример при мерење на ширината на навртката на имплантниот систем TBR ние утврдивме вредност од 1 милиметар - на 7 милиметри растојание се имаат точно 7 намотки. Состојбата е при Neobiotech - на растојание 5 милиметри се имаат точно 6 намотките што значи ширина на завоите од 0.8333 милиметри - вредност, која воопшто не е споредлива со добиениот резултат. Висината на навртката на TBR беше измерена со вредност 0.265 милиметри - повторно помалку отколку препорачуваат Kong et al. 

Навој со зголемена ширина - изгледа како развлечен стандарден навој со агол 60 степени на врвовите на триаголниците. Контактот со коската се одвива на помала површина, односно притисокот расте

Трапезоиден навој - кај неа цврстината на врската е поголема во споредба со триаголната резба. Во денешно време се изпозлва многу широко во инженерингот

Навој со елипсовидни профил - нема зони на концентрација на механички стрес

Имплантен систем TBR - тука завоите се со обичен елипсовиден профил

Импланти Nobel Biocare - и кај нив профилот на завоите е елипсовиден

Елипсовиден навој - поради недостаток на рабови создадените тензии во периимплантната коска се минимални

Правоаголен навој - исто навојно соединение со голема цврстина. Технолошки сепак се изработува многу тешко, па дури и мали разлики доведуваат до големи концентрации на механички тензија. Наоѓа ретко апликација во имплантлогијата - сите истражувачи се согласуваат во врска со анизотропната структура на коската. Човечката коска не е хомогена структура, во неа има делови со зголемена и намалена густина и технички чувствителниот правоаголен навој може да доведе до преоптоварување во зоните на компресија. Затоа производителите нудат забни импланти со резби од другите видови. Покрај анизотропността на коската таа (како што е познато) има и различна градба во областа на кортикалната плочи и внатрешниот спонгиозен дел - речиси секогаш кортикалната плочка е погуста. Patra et al. (Implant Dent, 1998) утврдиле различен степен на остеоинтеграција во различните делови. Така на пример во предните делови на долната вилица тие утврдиле присуство на остеоинтеграција во 100% од случаите; во страничните делови на мандибулата остеоинтеграцијата е послаба и кај горна вилица во страничните делови достигнува дури 25%. Во сите случаи мерењето е извршено во областа на кортикалната коскена плоча.